[۷۲۵] [۷۲۶] [۷۲۷] [۷۲۸] [۷۲۹] [۷۳۰]
ج۱، مسئله ۷۲۵ . غسل میّت دارای شرایطی است، از جمله اینکه:
– غسل با قصد قربت و اخلاص انجام شود؛
– آب غسل پاک باشد و بنابر احتیاط واجب، آلوده به آنچه انسان از آن متنفر است – مثل چرک زخم – نباشد؛
- – آب غسل، سدر و کافور غصبی نباشد؛
- – در اعضای غسل، مانعی از رسیدن آب نباشد؛
- – عین نجاست، از اعضای بدن میّت برطرف شود؛
- – غسل دادن، موجب متلاشی شدن بدن میّت نشود؛
- – غسل، با اجازۀ ولیّ شرعیّ میّت باشد؛
- – غسل دهنده، دارای شرایطی که بعداً ذکر می‌شود باشد.
ج۱، مسئله ۷۲۶ . مزد گرفتن برای غسل دادن میّت، بنابر احتیاط لازم حرام است و اگر کسی برای گرفتن مزد، میّت را غسل دهد – طوری که با قصد قربت سازگاری نداشته باشد – آن غسل باطل است؛ ولی مزد گرفتن برای کارهای مقدّماتی غیر واجب مانند شستن بدن میّت قبل از غسل به جهت رعایت نظافت، حرام نیست.
ج۱، مسئله ۷۲۷ . اگر فرد، میّت را با آبی که اعتقاد دارد پاک است غسل دهد و بعد از غسل متوجّه شود آب غسل نجس بوده، غسل میّت باطل است.
ج۱، مسئله ۷۲۸ . از آنجایی که بدن میّت تا قبل از پایان غسل سوّم نجس است، در هنگام غسل دادن میّت باید دقّت شود آب غسل نجس نگردد.
بنابراین، اگر غَسّال آب غسل را از داخل تشتی که آب آن قلیل است، با کاسه برداشته و بر بدن میّت می‌ریزد، در صورتی که لبۀ کاسه با بدن میّت تماس پیدا کند، لازم است ابتدا آن را آب کشیده، سپس وارد تشت آب قلیل نماید یا اگر دستش با رطوبت به بدن میّت تماس پیدا کند، باید مراقب باشد با تماس قسمت نجس دستش با آب قلیلِ درون کاسه یا تشت، باعث نجاست آب غسل نگردد.
همین طور، در صورتی که لباس‌های غَسّال در اثر تماس با بدن میّت یا ترشّح آب به هنگام غسل نجس شده، چنانچه آن لباس‌ها دارای رطوبت سرایت کننده است، مراقب باشد پس از تمام شدن غسل و پاک گردیدن بدن میّت، قسمت نجس لباس‌ها با رطوبت سرایت کننده به بدن یا کفن وی تماس پیدا نکند و موجب نجس شدن آن نشود.[۱]
ج۱، مسئله ۷۲۹ . فرد غسل دهنده، باید یقین یا اطمینان کند آب غسل به تمام اعضای بدن میّت رسیده است. بنابراین، اگر در اعضای بدن میّت مانعی از رسیدن آب – مثل چسب، رنگ، لاک – باشد باید قبل از غسل یا در بین غسل دادن آن عضو برطرف گردد.
ج۱، مسئله ۷۳۰ . اگر عین نجاست مانند خون در اعضای بدن میّت وجود داشته باشد و طوری است که مانع از رسیدن آب محسوب گردد یا موجب شود آب غسل، رنگ یا بو یا مزۀ عین نجاست را به خود بگیرد، باید قبل از غسل یا پیش از آنکه آن موضع را غسل بدهند، آن را برطرف کنند و احتیاط مستحب آن است که قبل از شروع در غسل میّت این کار انجام شود.