ج۱، مسئله ۱۴۵۳ . انسان باید نماز را با «موالات» بخواند، یعنی کارهای نماز مانند رکوع و سجود و تشهّد را پی در پی و پشت سر هم به‌جا آورد و چیزهایی را که در نماز می‌خواند به‌طوری که معمول است، پشت سر هم بخواند و اگر به قدری بین آنها فاصله بیندازد که نگویند نماز می‌خواند، نمازش باطل است.
ج۱، مسئله ۱۴۵۴ . انسان باید حروف یک کلمه را طوری پشت سر هم بگوید که بر آنچه گفته، آن کلمه (که قصد گفتنش را داشته) عرفاً صدق کند.
همچنین، کلمات یک آیه یا یک ذکر را باید طوری پشت سر هم بگوید که همان آیه یا ذکر (که قصد گفتنش را داشته) بر آنچه گفته، عرفاً صدق نماید. بنابراین، رعایت موالات بین مضاف و مضاف إلیه، صفت و موصوف، جارّ و مجرور، مبتدا و خبر، فعل و فاعل و مانند آن لازم است.
همین طور، رعایت موالات معتبر بین آیات – طوری که بر آنچه گفته، آن سوره (که قصد خواندنش را داشته) عرفاً صدق کند – لازم می‌باشد.
با توجّه به مطالب فوق، معلوم است که برای رعایت موالات بین آیات یک سوره، فرصت بیشتری نسبت به رعایت موالات بین کلمات یک آیه یا ذکر وجود دارد و همین طور است موالات بین دو کلمه، نسبت به موالات در حروف یک کلمه.
ج۱، مسئله ۱۴۵۵ . اگر در نماز سهواً بین حرف‌‌ها یا کلمات (به جز تکبیرة الاحرام)[۱] فاصله بیندازد و فاصله به قدری نباشد که صورت نماز از بین برود، چنانچه مشغول رکن بعد نشده باشد، باید آن حرف‌‌ها یا کلمات را به‌طور معمول بخواند و در صورتی که چیزی بعد از آن خوانده، لازم است آن را تکرار نماید و اگر مشغول رکن بعد شده باشد، نمازش صحیح است و آن را ادامه دهد.
ج۱، مسئله ۱۴۵۶ . طول دادن رکوع و سجود و خواندن سوره‌های بزرگ، موالات را به‌هم نمی‌زند.